Janina Kraupe urodziła się 27 stycznia 1921 roku w Sosnowcu. W 1938 r. rozpoczęła studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie okupacji kontynuowała naukę w Kunstgewerbeschule u prof. Fryderyka Pautscha. Po wojnie ukończyła studia z malarstwa u prof. Eugeniusza Eibischa, malarstwa monumentalnego u prof. Wacława Taranczewskiego oraz grafiki u prof. Konrada Srzednickiego i doc. Andrzeja Jurkiewicza. Zaprzyjaźniona z Tadeuszem Kantorem, brała udział w spektaklach podziemnego Teatru Niezależnego. Pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii rozpoczęła w 1948 roku i prowadziła do emerytury osiągając kolejne stopnie naukowe do profesora zwyczajnego w 1987 roku. Była członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków od 1951 roku a od 1958 należała do Grupy Krakowskiej. Zmarła w 2016 roku.
Tworzyła malarstwo sztalugowe i monumentalne oraz grafikę. Jej dzieła były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych w kraju i za granicą oraz ogromnej ilości wystaw zbiorowych, m.in. I Ogólnopolskiej Wystawie Sztuki Nowoczesnej w 1948 r. w Pałacu Sztuki, w Arsenale w 1955 r., VIII Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1965 r., Biennale Sztuki w Wenecji w 1976 r.
Prace prof. Janiny Kraupe znajdują się w zbiorach muzealnych, instytucji i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, m.in. w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Gdańsku i Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, Muzeum Uffizi we Włoszech, Albertinie w Wiedniu.
