Urodziła się w 1946 roku w Krakowie. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom obroniła w 1970 roku), historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim u prof. Mieczysława Porębskiego oraz stypendystka Instytutu Humanistyki w Nowym Jorku (1982), Uniwersytetu w Princeton (1984/1985), fundacji Rockefellera w Research Triangle Park w Północnej Karolinie (1988). W latach 70. wystawiała ze swoimi rówieśnikami, m.in. Łukaszem Korolkiewiczem, należała do inicjatorów ruchu O poprawę, była współzałożycielką grupy artystycznej Śmietanka.
We wczesnych pracach wykorzystywała tematy i rozwiązania stylistyczne charakterystyczne dla malarstwa nowej figuracji i hiperrealizmu. Od początku widoczną cechą jej twórczości był nieskrywany autobiografizm. W 1978 roku Ewa Kuryluk porzuciła tradycyjne malarstwo i zaczęła tworzyć charakterystyczne wizerunki rysowane/ malowane na bawełnie i jedwabiu, które aranżuje w formie przestrzennych instalacji, zarówno w przestrzeniach galerii, jak i w plenerze.Do najważniejszych instalacji artystki należą „Villa dei Misteri” z 1984 roku, cykl „Krzesła”, rozpoczęty w 1980 roku, „Teatr miłości, 1986-89, „Rysopisy” 1986-1990, „Trio dla ukrytych” 1999/2000, seria „Żółtych instalacji” realizowanych od 2001 roku.
